KADERMİ DİYELİM..

Bir çoğumuz geçmişimizle avunduğumuz bu günlerde o anları yaşamayı ne çok özlemişiz. Günümüz vebası pandemi bize neleri hatırlattı yaşamla ilgili değilmi? Ne ok isyotuz köyümüze dönmeyi. Orta yaş üstü bizler bu sıkıcı günlerin ilacı olduğunun farkına vardık. Bir fark görüyorum sadece geçmiş imeceli dayanışması kuvvetli bugün ise herkes herkesten Dertli. Nerde değilmi o akşam sohbetleri. Ne sayabilirdik günleri nede yarınları. Ah o yaşadıklarımız sadece hikaye gibi anlatıklarımız  geçmişimiz değilmi bizde canlanan. Çocuklarımız anlamaz bizi ancak sevmeye başladılar bu günlerde hikayelerimizi. Günü geldi tam zamanı artık yaşama zamanı hayallerimizi. Sanki bu aralar içimizdeki bir ses Ben köyümü özledim; ben köyümün delisiyim der gibi.

Yoksa bu koca şehir yutacak bizi de olduğu gibi her nesli. Artık hiçbirşey olmayacak eskisi gibi. Umutlanmak artık rüya gibi. Kardeşine, kandaşına, yoldaşına ve arkadaşına uzaktan verir olduk selamlaşmayı. Ne acıdır bu düşündüğümüzde nasılda attık bir anda kenara hayatdaşlığı. Para etmez oldu artık ne saygınlığın nede zenginliğin. Uyanalım uyarmadan birileri bizi.

Umudum umudumuz bir virüse yedirmemeli bizleri. Yine candan yine kandan olalım. Biz Anadoluyuz Anadolu olalım. Kaderimize keder katmadan yaşayalım.

Saygıyla.

Muhittin Çelik

Anahtar Kelimeler: GÖRELE DERNEKLERİ FEDERASYONU